ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေရာင္နီလြန္ေသာ္

ၾသဂုတ္ ၂၇ ရက္၊ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္

လက္ရွိအစိုးရ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ လုပ္ငန္းမ်ားစြာအနက္ အေအာင္ျမင္ဆုံးဟု ဆိုရမည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားသည္ ယခု ၂၀၁၄ ခုႏွစ္တြင္ သိသာေသာ တိုးတက္မႈမ်ား ေတြ႕ျမင္ရျခင္း တစ္နည္းအားျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေရာင္နီသန္းလာျခင္းကို အထူးႀကိဳဆုိ အပ္ေပသည္။

ၿပီးခဲ့ေသာ ရက္ပိုင္းအတြင္း အစိုးရ၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ တပ္မေတာ္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္
တပ္ဖြဲ႕မ်ားအၾကား ေလးပြင့္ဆုိင္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား က်င္းပႏုိင္ခဲ့သည့္အျပင္ ယခင္က အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္မ်ားတြင္ ပါဝင္ လက္မွတ္ေရးထိုးမည္ မဟုတ္ဘဲ ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား က်င္းပမွသာ လက္မွတ္ ေရးထိုးမည္ဟု ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားသည့္ ‘ဝ’ ျပည္ ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး ပါတီ (UWSP) ႏွင့္ မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕တို႔က တစ္ႏုိင္ငံလုံး အပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျခင္းတို႔မွာ အထူးျခားဆုံး တိုးတက္မႈမ်ား ျဖစ္သည္။

ယမန္ေန႔က ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ၊ တပ္မတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္တို႔ႏွင့္ အဆိုပါ ‘ဝ’ ျပည္ ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးပါတီ (UWSP)၊ မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ ရွမ္းျပည္တိုးတက္ေရးပါတီ (SSPP/SSA) တို႔ ေနျပည္ေတာ္တြင္ ေတြ႕ဆုံၿပီးေနာက္ ထိုသို႔ လက္မွတ္ေရးထုိးရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ျခင္းမွာလည္း ႀကီးမားေသာ အက်ဳိးရလဒ္ဟု ဆိုႏုိင္သည္။

ထိုသို႔သေဘာတူရျခင္း၏ အဓိကအခ်က္မွာ ႏွစ္ဖက္အၾကား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕ဆုံ၊ ေဆြးေႏြး၊ ညႇိႏႈိင္း၊ အေျဖရွာကာ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈရရွိၿပီး ႏုိင္ငံေရးသေဘာအရ အေပးအယူ၊ အေလွ်ာ့အတင္း လုပ္ႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ႏွစ္ဖက္အၾကား ထင္ရွားသည့္ အေပးအယူ၊ အေလွ်ာ့အတင္းမ်ားမွာ အစိုးရႏွင့္ တပ္မေတာ္တို႔က အစဥ္တစိုက္ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ထားသည့္ ဒုိ႔တာဝန္အေရးသုံးပါးကို တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားက သေဘာတူျခင္းႏွင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားက ရပ္ခံထားသည့္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုစနစ္ကို အစိုးရႏွင့္ တပ္မေတာ္တို႔က လက္ခံလိုက္ျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။

ျပည္တြင္းစစ္မ်ား ျဖစ္ပြားေနျခင္းသည္ ႏုိင္ငံတစ္ခု တည္ၿငိမ္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ အႀကီးမားဆုံးႏွင့္ အဓိကအက်ဆုံး အဟန္႔အတားျဖစ္ရာ ယခုျဖစ္ေပၚလာေသာ ႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီမႈမ်ားသည္ ေနာက္တစ္ဆင့္ တက္လွမ္းရမည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ တည္ေဆာက္ေရး၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ေလွကားထစ္မ်ားအတြက္ ခိုင္မာအားေကာင္းေသာ ေျခလွမ္းတစ္ရပ္ဟု ဆိုႏုိင္သည္။

ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ နီးပါး တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ လက္နက္ကိုင္ တုိက္ခိုက္လာၾကေသာ အင္အားစုႏွစ္ခု အၾကားတြင္ပင္ ယခုကဲ့သုိ႔ ဘုံသေဘာတူညီမႈတစ္ခု ရရွိေစႏုိင္ပါက ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး၏ အဓိက အင္အားစု ေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား လိပ္ခဲတည္းလည္း ျဖစ္ေနေသာ သေဘာထားကြဲလြဲမႈ၊ နားလည္မႈအလြဲ၊ သီးျခား အဓိပၸာယ္ေကာက္ယူမႈ၊ အျမင္ျခားနားမႈ မ်ားကိုလည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕ဆုံကာ ကြယ္ဝွက္မႈမရွိ ပြင့္လင္း႐ုိးေျဖာင့္စြာ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာျခင္းျဖင့္ အနိမ့္ဆုံးအားျဖင့္ ရွဥ့္္လည္းေလွ်ာက္သာ ပ်ားလည္းစြဲသာ သေဘာတူညီခ်က္တစ္ရပ္ ရရွိလာဖြယ္ရွိမည္ သို႔မဟုတ္ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ ေရာင္နီသန္းလာလိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္အပ္ေပသည္။

The Voice Weekly