ေဆာင္းတစ္ညႏွင့္ ဆိုးသြမ္းေသာ ကြၽႏ္ုပ္အမတ္မင္း

 

 Tuesday, March 24, 2015

ႏိုနုိုင္ငံေရးဆိုတာ ဘာမွန္းလဲေတာင္မသိဘူးဗ်။ ဒါေပမဲ့ ေလွ်ာ့တြက္ရင္ေတာ့ မွားသြားလိမ့္မယ္။လက္ရွိအမတ္မင္းေနာ္။ ႏိုင္ငံေရး၀ါသနာပါလို႔ ဒီ ေလာကထဲေရာက္လာတာ မဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံေရး၀ါသနာပါလို႔လည္း မျဖစ္ဘူး။ ပါရင္ဒီေလာကထဲ မေရာက္ဘဲ သံတိုင္ေတြၾကား၊ အုတ္တံတိုင္းေတြၾကားထဲပဲေရာက္ သြားမွာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား။

မ်က္စိ႐ႈပ္သြားၿပီထင္တယ္။ ေျပာျပပါ့မယ္။ က်ဳပ္က စီးပြားေရးသမားေလ။   တိုင္းျပည္ဘယ္ ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲဆင္းရဲ လာဘ္ ျမင္တဲ့သူတစ္ေယာက္မို႔လို႔ အခု လိုျဖစ္လာတာပဲ။ အခု စာနယ္ဇင္းမီဒီယာသမားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က စစ္အစိုးရမေကာင္းေၾကာင္းနဲ႔

လက္ရွိအစိုးရမေကာင္းေၾကာင္း ေတြပဲ ေရးေနၾကတာေတြ႕ရတယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ က်ဳပ္က ေတာ့ စစ္အစိုးရကို ႀကိဳက္သဗ်။ အဲဒီစစ္အစိုးရသာ မရွိခဲ့ရင္ က်ဳပ္ အခုလို ခ်မ္းသာလာမွာေတာင္ မ ဟုတ္ဘူး။ လက္ရွိအစိုးရကိုလည္း က်ဳပ္က က်ဳပ္ရဲ႕ မိဘေတြလို သ ေဘာထားတာဗ်။

မီဒီယာေတြက က်ဳပ္တို႔လို လူေတြကို ဘာတဲ့...ဟို...အဲ...ခ႐ို နီတဲ့ဗ်ာ။ ခ႐ိုနီပဲေျပာေျပာ၊ ခ႐ိုျပာ ပဲေျပာေျပာ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။  က်ဳပ္ တို႔ ႀကီးပြားေနတာ  သူတို႔မနာလို လို႔ေျပာၾကတာပဲ။   မဟုတ္ဘူး လား။ အမ်ားေျပာေနၾကတဲ့ တစ္ ပါတီအာဏာရွင္ဆိုလား၊ မဆလ အာဏာရွင္ဆိုလား မေျပာတတ္ ဘူး။ အဲဒီေခတ္တုန္းကေတာ့ က်ဳပ္ဟာ သာမန္လူတစ္ေယာက္ ပဲေပါ့ဗ်ာ။  အဲ...ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာေန ၾကတဲ့  စစ္အစိုးရလက္ထက္ ေရာက္ေတာ့မွ က်ဳပ္ရဲ႕ ကံဇာတာ တစ္စခန္းထလာတာဗ်။ အခု လူ ႀကိဳက္မ်ားေနတဲ့ ေဘာလံုးေလာ ကစကားနဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္ က ေဘာလံုးသမားတစ္ေယာက္ လိုပဲ အေပးအယူတတ္တယ္။ အ ၀င္အထြက္ေတာ္တယ္။ ေကာက္ စားတတ္တယ္။ ဂိုးဧရိယာထဲမွာ ဟန္ေဆာင္ပစ္လွဲၿပီး ပင္နယ္တီရ ေအာင္ယူတတ္တယ္။ ေနာက္ နည္းျပတစ္ေယာက္လိုလည္း ပြဲရဲ႕ အေျခအေနကို အကဲခတ္တတ္ တယ္။ အက်ဳိးမရွိေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ရတဲ့ ကစားသမားကိုလည္း က်ဳပ္အသင္းႏိုင္ဖို႔အတြက္  ေကာင္း ေကာင္းလူစားထိုးတတ္တယ္။ ဒိုင္ေတြကိုလည္း အတိုက္အခံ ဘယ္ ေတာ့မွ မလုပ္ဘူး။ အဆင္ေျပ ေအာင္ပဲ ေပါင္းတတ္တယ္။ ေအး အဲဒီလို ကြၽမ္းက်င္ခဲ့လို႔ အခုလိုဘ၀မ်ဳိးေရာက္ရတာပဲ။ ဒီေလာက္ဆို သေဘာေပါက္တယ္ေနာ္။

ခ်မ္းသာလာေတာ့လည္း အ ေပါင္းအသင္းမ်ားတယ္။ လူသိ မ်ားတယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္အတြက္ အက်ဳိးရွိတဲ့ လူေတြ နဲ႔ပဲ ေရြးေပါင္းပါတယ္။ ေနာက္ တစ္ခုေျပာျပဦးမယ္။ အလွဴအ တန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရက္ေရာလြန္းလို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကေပးထားတဲ့ လူမႈေရးဆိုင္ရာလို႔ ေျပာမလား၊ ဘာသာေရးဆိုင္ရာလို႔ ေျပာမလား ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးေတြလည္း ရထားတယ္။ ဘြဲ႕နာမည္ေတြ ေတာ့ ေျပာမျပေတာ့ဘူးေနာ္။ အ တြက္အခ်က္ကလည္း ေတာ္တယ္ေလ။ ဘယ္ဘက္က တစ္စိတ္ႀကဲ ညာဘက္က တစ္လွည္း၀င္ဆိုသ လိုေပါ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္လွဴရင္ေတာ့ ညာဘက္ကတစ္လွည္းမကဘူးဗ်။ လွည္းေပါင္းမ်ားစြာပဲ။ ဘြဲ႕ထူး ဂုဏ္ထူးရတဲ့လူအားလံုးကိုေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္လိုလူ ေတြကေတာ့ အမ်ားသား။

ဒီလိုနဲ႔ အရမ္းခ်မ္းသာလာ တယ္။ ပိုင္ဆိုင္မႈဘယ္ေလာက္လဲ လို႔ ေမးရင္ က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိဘူးဗ်ာ။ အဲဒီေလာက္ထိ ေအာင္ပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ခုေတာ့ စိ္ုး ရိမ္မိတယ္။ ဒီႏိုင္ငံကလူေတြအ ေတာ္မ်ားမ်ားက မြဲေနၾကေတာ့ ကာ က်ဳပ္စီးပြားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အၿမဲတမ္းစိတ္တထင့္ထင့္နဲ႔ ေန လာရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ပိုင္ဆိုင္မႈ အေတာ္မ်ားမ်ားကို လိမၼာပါးနပ္မႈရွိတယ္လို႔ပဲ ေျပာေျပာ၊ ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ပဲ ေျပာေျပာ၊  ႏိုင္ငံျခားပို႔ထားလိုက္တယ္။ ဘယ္လို ပို႔လဲေတာ့ မေမးနဲ႔။ ပို႔ခ်င္တိုင္းေတာ့ ပို႔လို႔မရဘူး။ ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ဆိုမွေတာ့ ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ပဲေပါ့။ အဲဒါေတာင္ ဒီမွာရွိတဲ့ စီးပြားဥစၥာေတြက က်ဳပ္မိသားစုနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးေတြသံုးျဖဳန္းမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဆယ္သက္သံုးမကုန္ဘူး။ ဒီႏိုင္ငံမွာရွိေနတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးေတြအားလံုးႀကိဳက္တာ လက္ညႇိဳးထိုးလိုက္ က်ဳပ္နဲ႔ ကင္းတာမရွိသေလာက္ပါပဲ။

ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ စိတ္၀င္စား ဖို႔ဆိုတာ အသာထား လြတ္လပ္ ေရးေန႔တို႔၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔တို႔၊ အမ်ဳိးသားေန႔တို႔ဆိုတာ ခဏခဏ ေမ့ေနလို႔ စာရြက္ျပန္ျပန္လွန္ ၾကည့္ေနရတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္းကိုေတာ့ သိိတယ္။ သူ႕ေမြး ေန႔လည္း မသိဘူး။ သူဘြဲ႕ရ မရလည္း မသိဘူး။ သူဘယ္တုန္းက ဆံုးသြားတယ္ဆိုတာေတာင္ မသိဘူး။ အဲ...ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္ကို ငတံုးလို႔ထင္ရင္ေတာ့ မွားသြားမယ္။ က်ဳပ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ လက္ရွိအေရးႀကီးပုဂိၢဳလ္ေတြရဲ႕ ေမြးေန႔ေတြအားလံုး အလြတ္ရတယ္ဗ်။ ေၾသာ္...ဒါနဲ႔ေျပာရဦးမယ္။   က်ဳပ္က အမတ္မင္းလို႔  ေျပာတယ္ေနာ္။ ဘယ္လိုျဖစ္လာတယ္ဆိုတာ စိတ္၀င္စားတယ္ မဟုတ္လား။

ဒီလိုဗ် ဒီႏိုင္ငံမွာ က်ဳပ္ရဲ႕ ပိုင္ ဆိုင္မႈနဲ႔ အက်ဳိးစီးပြားေတြက အရမ္းမ်ားေနေတာ့ ဒီဥစၥာဓနေတြ ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ အၿမဲေတြးပူေနရတာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံက ဒီမိုကေရစီလား ဘာဆိုလားမသိဘူး။ အဲဒီစနစ္ကို သြားမယ္ဆိုၿပီး အမတ္မင္းေရြး ေကာက္ပြဲေတြ လုပ္တယ္ေလ။ အဲဒီမွာ က်ဳပ္ခ်မ္းသာလာေအာင္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက အေထာက္ အကူျပဳေနတဲ့ မကင္းရာမကင္း ေၾကာင္း ေက်းဇူးရွင္ေတြ အဆြယ္ ေကာင္းတာနဲ႔ပဲ အခုလိုအမတ္ မင္းျဖစ္လာတာေပါ့။ ပြင့္ပြင့္လင္း လင္းေျပာရရင္ က်ဳပ္ဘာမွ သိပ္မ လုပ္လိုက္ရဘူး။ က်ဳပ္ရဲ႕ ေရြး ေကာက္ပြဲနယ္က စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ လမ္းေတြခင္းေပးလိုက္တယ္။ ၿပီး ေတာ့ ပရဟိတဆိုလား ဘာဆို လားမသိဘူး။ အဲဒီအတြက္ နည္း နည္းလုပ္ေပးလိုက္တယ္။ ဒါပါပဲ။ဒီလိုနဲ႔ အမတ္မင္းျဖစ္လာ ေတာ့ ဘာရယ္ညာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ပုဆိုး၊ တိုက္ပံု၊ ေခါင္း ေပါင္းနဲ႔ေပါ့။ က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္မွန္ ထဲၾကည့္မိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ခံ့သား။ မၾကာပါဘူး။ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းစတက္ရေတာ့တာေပါ့။ ပထမဆံုးလႊတ္ေတာ္ထဲကို က်ဳပ္ခံ့ခံ့ညားညားနဲ႔ စတက္ရတဲ့ေန႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဂုဏ္ယူရလြန္းလို႔ အစည္းအေ၀းမွာ သူမ်ားေတြ ဘာေတြေျပာသြားမွန္းေတာင္ မသိဘူး။

ေျပာရဦးမယ္ဗ်။ က်ဳပ္မွာက စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ေနရာအႏွံ႔ မွာဆိုေတာ့ က်ဳပ္ကိုယ္စားစီမံခန္႔ ခြဲမယ့္ လူယံုေတြကို လႊဲထားရတာ ေပါ့။  လႊတ္ေတာ္သာ  တက္ရ တယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဘာေတြ ေျပာေနၾကမွန္း မသိတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ က်ဳပ္ပိုင္ဆိုင္မႈကို အကာအကြယ္ရဖို႔အတြက္နဲ႔သာ ဒီေနရာကို ေရာက္လာရတာ မဟုတ္လား။အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ က်ဳပ္လည္းအိပ္ငိုက္လာတယ္။ အစည္းအေ၀းၿပီးလို႔ တူထုသံ၊ လက္ခုပ္တီးသံေတြၾကားမွ က်ဳပ္မ်က္လံုးပြင့္လာ ေတာ့တယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ က်ဳပ္လိုလူေတြလည္း ဒီအထဲမွာ ပါလာမွာပဲေလ။တစ္ခါတေလ ဆႏၵျပဳေထာက္ခံ၊ ကန္႔ကြက္ရမယ့္ ကိစၥေတြေပၚလာတတ္တယ္။ အဲဒီအခါမွာလူအမ်ား

စုနဲ႔ က်ဳပ္ရဲ႕ ဆရာသမားေတြရဲ႕အေျခအေနကိုၾကည့္ၿပီး လိုက္လုပ္လိုက္႐ံုပါပဲ။

လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀း တစ္ခါက်င္းပရင္ ရက္ေတြက မ နည္းဘူးဗ်။ ၾကာလာေတာ့ က်ဳပ္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ထိခိုက္ လာတယ္။ အဲဒီမွာပဲ အေၾကာင္း ျပၿပီး ခြင့္ယူတတ္တဲ့အေလ့အ က်င့္ေတြရလာတယ္။ အခ်ိန္ေတြ တစ္ႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္သာကုန္လာ တယ္။ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀း မွာ ေမးခြန္းေမးတာေတြ၊ အဆို တင္တာေတြ တစ္ခါမွမလုပ္ခဲ့ဖူး ဘူး။ က်ဳပ္မွ နားမလည္တာ၊ အဲ... တစ္ခုရွိတာက ကိုယ့္စီးပြားထိခိုက္လာႏိုင္မယ့္ အေျခအေနျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတာ့ က်ဳပ္လုပ္တာေပါ့။

ႏိုင္ငံေရးကို နားမလည္ေပ မယ့္ အမတ္မင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ ေတာ့ကာ လႊတ္ေတာ္အေၾကာင္း ေလးလည္း နည္းနည္းေျပာရေပ ဦးမယ္။ က်ဳပ္တို႔ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အစိုးရက တစ္ခါတေလ ဘယ္ လိုေျပာရမလဲ။ စိတ္သေဘာထား ခ်င္းမတိုက္ဆုိင္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ လိုျဖစ္တဲ့အခါက်ရင္ ေတာ္ေတာ္ မ်က္ႏွာပူရတယ္။ ႏွစ္ဖက္စလံုးက က်ဳပ္အတြက္ အေရးႀကီးတာကိုး။ ဒီေတာ့ အစိုးရမႏွစ္ၿမိဳ႕တဲ့ ဆံုး ျဖတ္ခ်က္မ်ဳိးခ်ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အဲဒီေန႔က်ဳပ္ခြင့္ယူလိုက္တယ္။

လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းကုန္ ခါနီးမို႔လားမသိဘူး။ ေတာ္ေတာ္ အလုပ္႐ႈပ္လာတယ္။ ဒီၾကားထဲ မွာ အမ်ဳိးသားပညာေရး ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးနဲ႔  ပတ္သက္ၿပီး ေက်ာင္းသားေတြ ဆႏၵျပၾကရာမွာ အစိုးရက စိတ္မရွည္ေတာ့လို႔နဲ႔ တူတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို ေဆာ္ပေလာ္တီးထည့္လိုက္တယ္။ ၾကာလာေတာ့လည္း စိတ္တိုလာ တာနဲ႔ အစိုးရရဲ႕ မာန္ကိုထုတ္ျပ လိုက္တယ္ထင္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး က်ဳပ္တို႔လႊတ္ေတာ္က ၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းလွခ်ည့္ လားဆိုၿပီး ဟိုအျပင္က မီဒီယာ ေတြက ဖြေနၾကျပန္ေရာ။ မၿငိမ္လို႔ရမလား။ ေတာ္ၾကာက်ဳပ္တို႔ကိုပါ ေဆာ္ထည့္လိုက္ရင္ မခက္ေပဘူး လား။ က်ဳပ္လိုလူေတာင္ ဒီ ေလာက္ေတာ့ နားလည္တယ္။ အစိုးရဆိုတာ နဂါးတို႔မ်က္ေစာင္း လိုပဲ။ ေတာ္ၾကာလႊတ္ေတာ္အ ေဆာက္အအံုႀကီးေတြအျဖစ္က ေန ေနာက္ထပ္အကန္႔အသတ္မရွိ တိုးခ်ဲ႕မယ့္ ၀န္ႀကီးဌာနအသစ္ ေတြျဖစ္သြားရင္ မခက္ေပဘူးလား။ အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႔အမတ္ မင္းေတြ ၿငိမ္ေနတာ အေကာင္း ဆံုးပဲေပါ့။

က်ဳပ္ရဲ႕ မဲဆႏၵနယ္လည္း မေရာက္ျဖစ္တာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ၿပီဗ်။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္တစ္ ႀကိမ္အမတ္မင္းေရြးေကာက္ပြဲမ တိုင္ခင္ေတာ့ တစ္ခုခုလုပ္ေပးဖို႔ သြားမယ္ ဆံုးျဖတ္ထားတာပဲ။ အခုေတာ့  ကိုယ့္ကိစၥနဲ႔ကိုယ္   မအား ေသးဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ လႊတ္ေတာ္က အႀကီးအ ကဲေတြ နယ္ခရီးထြက္ရင္ေတာ့ လိုက္သြားရတာေတြေတာ့ရွိတတ္ တယ္။  ဘာလိုလိုနဲ႔  က်ဳပ္ရဲ႕ အ မတ္မင္းသက္တမ္းလည္း ကုန္ ေတာ့မယ္။

ေနာက္အစိုးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ သက္တမ္းအတြက္ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးစတင္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဆာင္းကာလထဲ ေရာက္ေနၿပီေပါ့။ အဲဒီေတာ့ မဲ ဆြယ္ပြဲေတြလည္း  လုပ္ေနၾကၿပီ ေလ။ က်ဳပ္လည္း ဘယ္ေနမလဲ။ သြားကိုၿဖီးၿပီး မ်က္ႏွာကို အစြမ္း ကို အခ်ိန္တိုင္းၿပံဳးေနရေတာ့တာ ေပါ့။ အခုလည္း ျပည္သူေတြကို  ဆြယ္တရားေဟာဖို႔အတြက္ က်ဳပ္ စင္ျမင့္ေပၚတက္ေနပါၿပီ။ သူတို႔ ေတြအတြက္ ဘာလုပ္ေပးမယ္ ညာလုပ္ေပးမယ္ဆိုတာေတြေျပာ ဖို႔ ညကတည္းက အလြတ္က်က္ ထားၿပီးသား။

ေဟာ...စင္ျမင့္ေပၚေရာက္ၿပီး ျပည္သူေတြ က်ဳပ္ကိုၾကည့္တဲ့အၾကည့္က ေက်ာခ်မ္းစရာပါလား။ ကိစၥမရွိပါဘူးေလ။ ဒီလိုနဲ႔ မ်က္ႏွာကို အစြမ္းကုန္ၿပံဳးၿဖီးၿပီးေတာ့ စကားစေျပာဖို႔ ျပင္လိုက္ပါတယ္။ ‘‘အဟမ္း...မိဘျပည္သူ...သူ...သူ’’စကားမဆံုးခင္ ေလထဲကပ်ံသန္းလာတဲ့ အုတ္ခဲက်ဳိးတစ္ခုကို ေငးၾကည့္မိရင္း မွင္တက္သြားမိတယ္။ မၾကာပါဘူး ေနာက္ဆက္တြဲအမည္မသိ ပစၥည္းအပိုင္းအစ (Unidentified Flying Objects), UFO ေတြ က်ဳပ္ဆီကို တန္းတန္းမတ္မတ္ပ်ံ၀ဲလာၾကတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ လူအုပ္ႀကီးညာသံေပးၿပီး က်ဳပ္ကို ခ်ီးျမႇင့္ ေျမႇာက္စားဖို႔အတြက္ငွာ စင္ျမင့္ ေပၚကို တက္လာၾကပါေလေရာ။ အဲဒီမွာ စင္ၿပိဳက်ၿပီး က်ဳပ္လည္း ‘‘အမေလး ေသပါၿပီဗ်’’

႐ုတ္တရက္ စာေရးသူအိပ္ ေပ်ာ္ရာကေန လန္႔ႏိုးခဲ့ၿပီး သတိ ျပန္၀င္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အိမ္ရဲ႕ အခင္းၾကမ္းျပားက်ဳိးက်ၿပီး စာေရး သူကိုယ္တိုင္ အိမ္ေအာက္ေျမႀကီး ေပၚေရာက္ေနတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ‘‘ေၾသာ္...ညက စာဖတ္ရင္း မေက်နပ္မႈေတြနဲ႔အတူ အိပ္ေပ်ာ္သြား တာပါလား...အဲဒါအေရးမႀကီး ဘူး။ ငါတို႔အိမ္ရဲ႕ မေကာင္းေတာ့ တဲ့ ပ်ဥ္ၾကမ္းခင္းလည္း လဲရဦးမွာ ပါလား...’’

(ေဖာ္ျပပါ သေရာ္စာသည္ စာေရးသူ မင္းမ်ိဳး၏ အာေဘာ္သာျဖစ္သည္)