“Talent နဲ႔ တိုင္းျပည္ ခ်စ္စိတ္ရွိလို႔ ႏိုင္လာတာ”
ဦးေဇာ္ေဇာ္နဲ႔ အတူ ေတြ႕ရတဲ့ U 19 အသင္းသား တခ်ိဳ႕ (ဓာတ္ပုံ – ေသာ္ဟိန္းထက္ / ဧရာ၀တီ)
ဥကၠ႒ ဦးေဇာ္ေဇာ္က ဧရာဝတီ သတင္းေထာက္ ထက္ႏိုင္ေဇာ္ကို အခုလို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
ေမး။ ။ ဒီတေခါက္ ျမန္မာေဘာလံုးအသင္း အႏိုင္ရ ဗိုလ္စြဲခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘယ္လို သံုးသပ္ခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ဒီၿပိဳင္ပြဲမွာေတာ့ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈက ပိုၿပီးေတာ့ အဓိကက်ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ကေလးေတြရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ၊ နည္းျပေတြရဲ႕ ဦးစီးဦးေဆာင္ လုပ္ႏိုင္မႈေတြပါပဲ။ အသင္းတသင္းကို ကြင္းတြင္းကြင္းျပင္မွာ စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ ေနတတ္ေအာင္၊ ေနာက္ တခုကေတာ့ Fair Play ကစားတတ္ဖို႔၊ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ အႏိုင္ရေအာင္ ကစားဖို႔ သင္ေပးထားတာမ်ိဳး ရွိတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက U-19 အသင္းကို ဖြဲ႕စည္းၿပီးေတာ့ VITC Cup ကစားတယ္။ တႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အာရွအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က U-19 ကို အိမ္ရွင္အေနနဲ႔ Qualified Round ကစားေတာ့ က်ေနာ္တို႔ Qualified မျဖစ္ဘူး။ မျဖစ္ေတာ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဒီလက္ေရြးစင္ အသင္းကို ပံ့ပိုးဖို႔အတြက္ U-19 တသင္း ေကာင္းေကာင္း ရွိမွရမယ္။ ႐ံႈးတာ ႏိုင္တာ အဓိကမက်ဘူး။ အေတြ႕အႀကံဳရွိေအာင္ေတာ့ U-19 အိမ္ရွင္အျဖစ္ က်င္းပမွ ျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး က်ေနာ္ေတာင္းတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္နဲ႔ အတူတူ ၅ ႏိုင္ငံေလာက္က အိမ္ ရွင္ လုပ္ဖို႔ ေတာင္းပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေနာက္ဆံုး ရခဲ့တယ္။
အဓိကကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေနျပည္ေတာ္မွာ ၈ သင္းနဲ႔ ရန္ကုန္မွာ ၈ သင္းေပါ့ေနာ္။ က်ေနာ္တို႔ ကစားဖို႔လုပ္မယ္။ အာရွၿပိဳင္ပြဲကို လုပ္မယ့္ အသင္းတသင္းဟာ အာရွအဆင့္ေတာင္ မကစားႏိုင္တဲ့ အေနအထားေပါ့ေနာ္။ အိမ္ကြင္းလည္း လုပ္မယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ ေတာ္ကို ျပင္ဆင္ဖို႔လိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ U-19 ကို ဗီယက္နမ္တို႔ ၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံနဲ႔ ဘရာဇီးတို႔မွာ လုပ္တဲ့ပြဲေတြမွာ သြားၿပိဳင္တယ္။ အဲဒီလိုၿပိဳင္ လိုက္တဲ့အခါမွာ ရလာတဲ့အေတြ႕အႀကံဳ၊ ေနာက္တခုက လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ကတည္းက ဒီအသင္းကို Myanmar National League 2 မွာ ကလပ္အသင္း တခုအေနနဲ႔ ဝင္ကန္ခိုင္းထားတယ္။ နီးမွေခၚၿပီး က်င့္တာထက္ အဲဒီလိုကစားေနတဲ့ အခါက်ေတာ့ ကေလးေတြရဲ႕ Team Work က အျပည့္ရတယ္။
ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ တခုဆံုးျဖတ္တယ္။ ဂ်ာမနီကို က်ေနာ္လႊတ္ခ်င္တယ္။ လႊတ္ခ်င္တယ္ဆိုတာက က်ေနာ္တို႔ Level တခုကို ထပ္သြားမွရမယ္။ လႊတ္ဖို႔ဆိုတာကလည္း ေငြကုန္ေၾကးက်လည္း မ်ားတယ္။ ဘာအက်ိဳးအျမတ္ ရွိမွာလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကလည္း ရွိတယ္။ နည္းျပကလည္း ဂ်ာမန္နည္းျပ ျဖစ္ေနေတာ့ ေဒၚလာ ၅ သိန္းေလာက္နဲ႔ ဒီခရီးစဥ္ကို စီစဥ္လို႔ရတယ္။
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဒီေငြေၾကးက ကေလးေတြအတြက္ သူတို႔ကိုလည္း နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပရတယ္။ ကိုယ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္း က ဆိုရင္ ရန္ကုန္သြားဖို႔အတြက္ မိသားစုက အလွည့္က် လိုက္ရတာ။ ရထားခ မတတ္ႏိုင္လို႔။ အဲဒီေတာ့ မင္းတို႔ကို တကယ့္ကို စိတ္ ထဲက အတိုင္းအတာတခု အထိ ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ဒီႏိုင္ငံကို အစ္ကိုတို႔လႊတ္ေပးတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ အၿမဲတမ္းေပးဆပ္ဖို႔ သူတို႔ဆီက အစ္ကိုတို႔ ေတာင္းဆိုထားတယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြက္၊ ကိုယ္လူမ်ိဳးအတြက္ ဒါေတြကိုအားလံုး အလကားရတယ္ ထင္ၿပီးေတာ့ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ဆိုးက်ိဳးေတြ ႀကံဳရႏိုင္တယ္။ ဆိုးက်ိဳးဆိုတာ အ႐ံႈးကိုေျပာတာပါ။
ကေလးေတြကလည္း နားေထာင္တယ္။ လိမၼာၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘာေၾကာင့္ႏိုင္လဲလို႔ ေျပာရင္ေတာ့ ေရရွည္စီမံထားတာရယ္။ ကေလးေတြရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈရယ္။ အသင္းပိုင္ရွင္ေတြရဲ႕ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈေတြေၾကာင့္ပါ။ ဒီကစားသမားေတြကို အသင္း ပိုင္ရွင္ေတြကေန ကလပ္အေနနဲ႔ ေမြးထားတာရွိတယ္။ Academy ေတြကေန ေမြးထားတာလည္း ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို ျပန္ေပးတာေပါ့။ ေလ့က်င့္ဖို႔ ေပးထားတာကကို ကူညီရာေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီလို ညႇိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့ အပိုင္းကလည္း ရလဒ္ ေကာင္းတခု ထြက္လာဖို႔ အေထာက္အကူ ျဖစ္ပါတယ္။
ပရိသတ္ေတြ အားေပးေနတယ္ဆိုတာလည္း သိတယ္။ အႏိုင္ကို အရမ္းငတ္မြတ္ေနတာလည္း ပါတယ္။ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈ အား ေကာင္းတာလည္း ပါတယ္။ Team work အေနနဲ႔ အတူတူ တြဲကစားတာလည္း ပါတယ္။ နည္းျပခ်ဳပ္၊ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ လက္ေထာက္နည္းျပေတြရဲ႕ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ ကလည္း အရမ္းေကာင္းပါတယ္။
ေမး။ ။ အခု ဒီ U-19 အသင္းက ကစားသမားေတြကို ေမြးထားမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ လက္ေရြးစင္အသင္းကို ပို႔မွာလား။ ဘယ္လို အစီအစဥ္ ရွိပါသလဲ။
ေျဖ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အဓိက ပစ္မွတ္ကေတာ့ U-19 ပြဲပါ။ U-19 မတိုင္ခင္မွာ ဘယ္ လက္ေရြးစင္အသင္းကိုမွ ေပးမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္တခုလည္း Risk ယူၿပီးၿပိဳင္ဖို႔ရွိတယ္။ အဲဒါ ဘာလဲဆိုေတာ့ အာရွဂိမ္း ဝင္ကစားမယ့္ ထိုင္းအသင္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ သြားကစားၾကည့္မယ္။ U-19 ေပါ့။
အားကစားက ကိုယ့္ထက္ေတာ္တဲ့ သူေတြနဲ႔မကစားဘဲ ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အခက္အခဲေတြ ရွိႏိုင္တယ္။ ဒီပြဲမွာ လည္း ရလဒ္ေကာင္း ထြက္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။
က်ေနာ္တို႔ ဒီကေန ဒီလ ၃၀ ရက္ေန႔ ထြက္ပါမယ္။ ထိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ကစားမယ္။ ၿပီးရင္ ဘန္ေကာက္မွာ ေလ့က်င့္မယ္။ ေနာက္ ဗီယက္နမ္ကို ဆက္ထြက္မယ္။ ျပန္လာၿပီးရင္ က်ေနာ္တို႔ Tranining ဆက္လုပ္မယ္။ ၿပီးရင္ အာရွၿပိဳင္ပြဲကို ေအာက္တိုဘာလထဲမွာ ဝင္ၿပိဳင္မယ္။
ေမး။ ။ ဒီတေခါက္ ေရႊတံဆိပ္ဆု ရလာေတာ့ ျမန္မာေတြ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ၾကတယ္။ အခုလို ေအာင္ျမင္မႈ ဘယ္လို ဆက္ထိန္းမလဲ။ ဘယ္ေလာက္ အထိ ရည္မွန္းထားသလဲ။
ေျဖ။ ။ က်ေနာ္တို႔ ေဘာလံုးမွာက အာဆီယံအဆင့္၊ အာရွအဆင့္၊ ကမၻာ့အဆင့္ဆိုၿပီး ၃ မ်ိဳးရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္အဆင့္အထိ သြားမလဲေပါ့။ အခု က်ေနာ္တို႔ အာရွအဆင့္ျဖစ္တဲ့ U-19 ကို စမ္းၾကည့္မယ္။ ၿပီးရင္ က်ေနာ္တို႔ ကမၻာ့အဆင့္ကို တိုးလို႔ရမလားေပါ့ေနာ္။
အခု ရွိေနတဲ့သူေတြက အရမ္းကိုႀကိဳးစားၿပီး အရမ္းကိုကံေကာင္းလို႔ ေနရာတခုကို ေရာက္လာတာ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ အမ်ားႀကီးေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္မထားဘူး။ အာရွအဆင့္၊ ကမၻာ့အဆင့္ကိုေပါ့။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ဘာျပန္လုပ္ရမလဲလို႔ ေမးလို႔ ရွိရင္ေတာ့ ဒီေဘာလံုးအတြက္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ သူမ်ားႏိုင္ငံနည္းတူ လိုက္မလုပ္ႏိုင္ရင္ က်ေနာ္တို႔ က်န္ေနလိမ့္မယ္။
ဥပမာ ထိုင္းလိုႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာ ကလပ္အသင္းတိုင္းမွာ အကယ္ဒမီ ရွိတယ္။ ကလပ္လိုင္စင္ လုပ္လို႔ရွိရင္ အနည္းဆံုး အသင္း ၄ သင္း ရွိရမယ္။ ကလပ္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းေတြနဲ႔ Affiliate လုပ္ၿပီးေတာ့ ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္တယ္။ ေက်ာင္းၿပိဳင္ပြဲ လုပ္ၿပီးေတာ့ မွ ထူးခြန္တဲ့သူေတြကို အကယ္ဒမီထဲကို ထည့္တယ္။ အဲဒီအကယ္ဒမီေတြ အားလံုးဝိုင္းၿပိဳင္ၿပီးမွ လူျပန္ေရြးၿပီး National League ထဲကိုသြားတယ္။ ၿပီးမွ Plan ေတြခ်တယ္။ အဲဒီလိုလုပ္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔မွာ Facilities၊ Financing၊ စပြန္စာေတြ လိုမယ္။ Infrastructure ေတြ ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရး ေကာင္းလာလို႔ လုပ္ေပးလာႏိုင္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ပိုေကာင္းလာလိမ့္မယ္။
ေနာက္တခုကေတာ့ နည္းျပ Coaching ေပါ့ေနာ္။ က်ေနာ္တို႔ Coaching ေတြက Grassroot Level ကိုသင္ႏိုင္တဲ့ Course၊ Professional Course၊ ၾကားထဲမွာ C လိုင္စင္၊ B လိုင္စင္၊ A လိုင္စင္ဆိုတဲ့ အဲဒီလို Course ေတြရွိတယ္။ အဲဒီလို Course ေတြနဲ႔အမ်ားႀကီး ေမြးမထုတ္ဘဲနဲ႔ ေဘာလံုးအနာဂတ္ကို ေတာက္ပေအာင္ လုပ္လို႔မရဘူး။ ဆရာမျပ နည္းမက် ဆိုသလိုပဲ ငါကန္တတ္ပါတယ္၊ ငါသင္မယ္ဆိုတာမ်ိဳး လုပ္လို႔မရဘူး။
ဒီကေလးေတြကို သင္႐ံုတင္ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေပ်ာ္ေအာင္လည္း ထားဖို႔လိုတယ္။ ၁၀ ႏွစ္၊ ၁၂ ႏွစ္ ကေလးေလးေတြေလ။ အဲဒီေတာ့ ေက်ာင္းေတြကို အဓိကထားၿပီး သြားေစခ်င္တယ္။ ၿပီးလို႔ရွိရင္ တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ေတြနဲ႔ အားကစားဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔ ေဘာလံုးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ေတြ မွာ အကယ္ဒမီေတြရွိလာရင္ ဒါေတြဟာ ေနာက္ထပ္ အသီးအပြင့္ေတြ ျဖစ္လာမယ္။
အဲဒါမ်ိဳးေတြလုပ္ၿပီး ၁ ႏွစ္အတြင္းမွာ ႏိုင္ငံျခား ပြဲ ၁၀ ပြဲ၊ ၁၂ ပြဲေလာက္ ကန္ခြင့္ရဖို႔လိုတယ္။ အခုေတာ့ သူတို႔ေတြကို ကိုရီးယားတို႔ ၊ ဂ်ပန္တို႔ လႊတ္ၿပီး ကစားခိုင္းတာမ်ိဳးရွိတယ္။ အဲဒီလိုလုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲဒါမွ အေျဖတခု ထြက္လာမယ္။
အေပၚမွာရွိတဲ့ League ကလည္း သူတို႔ကို ဘဝအာမခံခ်က္ရွိေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္။ ဒီ Professional League ဆိုတာမရွိရင္ ကစားသမားေတြအတြက္ အနာဂတ္ မရွိဘူး။ အရမ္းႀကိဳးစားလာၿပီး အေပၚေရာက္ေတာ့မွ တလ ၅ ေသာင္း ၊ တသိန္းနဲ႔ ေဘာလံုး သမား ဘဝကို ရပ္တည္ရမယ္ဆိုရင္ ဘဝ အာမခံခ်က္မရွိတဲ့အတြက္ ဘယ္မိဘကမွ ေဘာလံုးကစားခိုင္းမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဒါကို Grassroot၊ ၿပီးရင္ National League ကေန ေနာက္ဆံုး Professional အဆင့္အထိ ေျပာင္းႏိုင္မွရမယ္။ အဲဒီလို ေျပာင္းႏိုင္ မယ့္ အယူအဆေတြရွိေပမယ့္ လိုက္လုပ္ႏိုင္မယ့္လူ လိုတယ္။ အခ်ိန္လိုတယ္။ ေငြေၾကးလိုတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း လုပ္ လို႔မရဘူး။
က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရး အေျခအေနေၾကာင့္ ဒီအသင္းေတြ သံုးတဲ့ပိုက္ဆံက အမ်ားႀကီးလို ျဖစ္ေနတာ။ ထိုင္းကလပ္ အသင္း ေတြသံုးတဲ့ ပိုက္ဆံကို ၾကည့္လိုက္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ထက္ ၆ ဆေလာက္ရွိပါတယ္။ ဗီယက္နမ္ ကလပ္ေတြက ၅ ဆေလာက္ရွိတယ္။ သူတို႔မွာ ေဘာလံုးအကယ္ဒမီရွိတယ္။ ၁၄ ႏွစ္ တသင္းရွိတယ္။ ၁၆ ႏွစ္ တသင္းရွိတယ္။ ၁၉ ႏွစ္ တသင္းရွိတယ္။ ကလပ္တခုကို ေျပာတာေနာ္။ သူတို႔မွာ ကိုယ္ပိုင္ကြင္းေတြရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔က သူတို႔နဲ႔ ၿပိဳင္မွာေလ။
ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔အသင္းေတြကို Branding လုပ္ဖို႔လိုတယ္။ ဒီအသင္းေတြအတြက္ စပြန္ဆာလည္းရွာရမယ္။ အသင္းတသင္းကို ေဘာလံုးကန္တတ္႐ံုနဲ႔ Manage လုပ္လို႔မရဘူး။ Business Management ပါ ပါလာတယ္။ ကလပ္ေတြရဲ႕ Institution ေကာင္းဖို႔အရမ္းလိုတယ္။ က်ေနာ္တို႔က သူမ်ားႏိုင္ငံနဲ႔လည္း ၿပိဳင္ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမ်ားႏိုင္ငံနဲ႔ယွဥ္ရင္ ဘာမွကိုမရွိတာ။ မရွိတဲ့အခါၾက ေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲက အရမ္းနိမ့္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔က အတင္းတိုးတယ္။ အရင္တုန္းက President Cup မွာ ဝင္ကစားတယ္။ အခု AFC Cup မွာ ဝင္ကစားတယ္။
အခုလို ဝင္ကစားမယ္ဆိုရင္ ကလပ္လိုင္စင္ လိုတယ္။ အခု ACL ထပ္တက္မယ္ဆို ကလပ္လိုင္စင္လိုၿပီ၊ ကလပ္လိုင္စင္ လုပ္မယ္ ဆိုရင္ ဟိုကေမးၿပီ။ ကုမၸဏီရွိသလား။ ေငြေၾကးလည္ပတ္မႈ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ။ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့လူက ဘယ္သူလဲ။ Grassroot နဲ႔ Youth ေတြကို ဘယ္လိုျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္သလဲ။ က်ေနာ္တို႔မွာ Financial နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိရဲ႕လား။ Player Contract (ကစားသမားစာခ်ဳပ္) ေတြ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရွိရဲ႕လား။ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းေတြ ရွိရဲ႕လား။ အဲဒါမ်ိဳးေတြ မရွိဘူးဆိုရင္ အာရွတိုက္ရဲ႕ အျမင့္ဆံုးၿပိဳင္ပြဲကို က်ေနာ္တို႔ ဝင္ၿပိဳင္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဝင္ၿပိဳင္ခြင့္ရမွာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အာရွအဆင့္မွာ ခ်န္ပီယံျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ေဘာလံုးေလာကက လံုးဝေျပာင္းလဲသြားၿပီ။ It is very Competitive game ေပါ့ေနာ္။ ဒါႀကီးက ႏိုင္ငံရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာလည္း ျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံတိုင္းကလည္း သိကၡာအတြက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံၾကတယ္။ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈကလည္း ျပင္းထန္လာတယ္။
ထိုင္းမွာဆို ကလပ္အသင္း တသင္းက လက္ေရြးစင္ အသင္းတခု အဖြဲ႕ခ်ဳပ္တခုစာေလာက္ လုပ္ေနတဲ့ အခါက်ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕တိုးတက္မႈက အရမ္းကိုေကာင္းတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ခုနက က်ေနာ္ စကားခံထားတာ။ က်ေနာ္တို႔ ကေလးေတြက Talent နဲ႔ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ရွိလို႔ ဒီလိုအေျဖထြက္တာ။ က်ေနာ္တို႔မွာ ျပည့္စံုမႈကေတာ့ အရမ္းနည္းပါေသးတယ္။ ။
No comments:
Post a Comment